Rodzicu przeczytaj, a dowiesz się czy Twoje dziecko jest nadpobudliwe:
Przez zespół nadpobudliwości psychoruchowej rozumiemy takie zachowania, które charakteryzują się:
– wczesnym początkiem (wykrywamy przed 6 r. ż)
– współwystępowaniem:
1) zbyt dużej ruchliwości
2)aktywności na niewłaściwym miejscu i w niewłaściwym czasie
3)nadmiernej impulsywności
4)raptownej zmiany nastroju
5)napadów złości
6)obniżonej tolerancji na frustracje
7)skłonności do nieposłuszeństwa
8)zaburzeń uwagi
9)wzmożonego roztargnienia
10) braku wytrwałości
Ogólne zasady postępowania z dzieckiem nadpobudliwym psychoruchowo
1. Nie hamowanie nadmiernej aktywności dziecka, lecz stałe dyskretne ukierunkowywanie jego działalności na właściwy cel.
2. Czuwanie nad stawianiem celów na miarę możliwości dziecka (niezbyt odległy w czasie na odpowiednim poziomie trudności).
3. Dyskretna pomoc w organizowaniu działania dziecka, tak aby zawsze osiągało zamierzony cel, zakończyło czynność, zadanie.
4. Odległość celów działania, zakres obowiązków i system kontroli dostosowane do wieku dziecka (tzn. w wieku przedszkolnym nie tylko kontrola ale także pomoc poprzez współdziałanie)
Wskazówki do pracy indywidualnej z dzieckiem nadpobudliwym
– izolacja od wielobodźcowego środowiska
– spokojna, ciepła atmosfera w rodzinie
– jasny i konsekwentnie przestrzegany system reguł i zasad rządzących życiem dziecka
– pomoc w porządkowaniu świata (segregowanie, układanie przedmiotów)
– pomoc w kończeniu czynności wykonywanej przez dziecko, zanim przejdzie do następnej
– ukierunkowanie aktywności ruchowej umożliwiającej odreagowanie napięć oraz zajęcie się czymś w sposób uporządkowany
– załatwianie wszelkich problemów związanych z dzieckiem w momencie jego wyciszenia.
Jeżeli zauważyłeś tylko niektóre symptomy nadpobudliwości - nie martw się Twoje dziecko nie jest nadpobudliwe, a zastosowanie w/w wskazówek pomoże Wam łatwiej wychowywać swoje dziecko.
Przez zespół nadpobudliwości psychoruchowej rozumiemy takie zachowania, które charakteryzują się:
– wczesnym początkiem (wykrywamy przed 6 r. ż)
– współwystępowaniem:
1) zbyt dużej ruchliwości
2)aktywności na niewłaściwym miejscu i w niewłaściwym czasie
3)nadmiernej impulsywności
4)raptownej zmiany nastroju
5)napadów złości
6)obniżonej tolerancji na frustracje
7)skłonności do nieposłuszeństwa
8)zaburzeń uwagi
9)wzmożonego roztargnienia
10) braku wytrwałości
Ogólne zasady postępowania z dzieckiem nadpobudliwym psychoruchowo
1. Nie hamowanie nadmiernej aktywności dziecka, lecz stałe dyskretne ukierunkowywanie jego działalności na właściwy cel.
2. Czuwanie nad stawianiem celów na miarę możliwości dziecka (niezbyt odległy w czasie na odpowiednim poziomie trudności).
3. Dyskretna pomoc w organizowaniu działania dziecka, tak aby zawsze osiągało zamierzony cel, zakończyło czynność, zadanie.
4. Odległość celów działania, zakres obowiązków i system kontroli dostosowane do wieku dziecka (tzn. w wieku przedszkolnym nie tylko kontrola ale także pomoc poprzez współdziałanie)
Wskazówki do pracy indywidualnej z dzieckiem nadpobudliwym
– izolacja od wielobodźcowego środowiska
– spokojna, ciepła atmosfera w rodzinie
– jasny i konsekwentnie przestrzegany system reguł i zasad rządzących życiem dziecka
– pomoc w porządkowaniu świata (segregowanie, układanie przedmiotów)
– pomoc w kończeniu czynności wykonywanej przez dziecko, zanim przejdzie do następnej
– ukierunkowanie aktywności ruchowej umożliwiającej odreagowanie napięć oraz zajęcie się czymś w sposób uporządkowany
– załatwianie wszelkich problemów związanych z dzieckiem w momencie jego wyciszenia.
Jeżeli zauważyłeś tylko niektóre symptomy nadpobudliwości - nie martw się Twoje dziecko nie jest nadpobudliwe, a zastosowanie w/w wskazówek pomoże Wam łatwiej wychowywać swoje dziecko.
Rodzicu przeczytaj, a dowiesz się czy Twoje dziecko jest nadpobudliwe:
Przez zespół nadpobudliwości psychoruchowej rozumiemy takie zachowania, które charakteryzują się:
– wczesnym początkiem (wykrywamy przed 6 r. ż)
– współwystępowaniem:
1) zbyt dużej ruchliwości
2)aktywności na niewłaściwym miejscu i w niewłaściwym czasie
3)nadmiernej impulsywności
4)raptownej zmiany nastroju
5)napadów złości
6)obniżonej tolerancji na frustracje
7)skłonności do nieposłuszeństwa
8)zaburzeń uwagi
9)wzmożonego roztargnienia
10) braku wytrwałości
Ogólne zasady postępowania z dzieckiem nadpobudliwym psychoruchowo
1. Nie hamowanie nadmiernej aktywności dziecka, lecz stałe dyskretne ukierunkowywanie jego działalności na właściwy cel.
2. Czuwanie nad stawianiem celów na miarę możliwości dziecka (niezbyt odległy w czasie na odpowiednim poziomie trudności).
3. Dyskretna pomoc w organizowaniu działania dziecka, tak aby zawsze osiągało zamierzony cel, zakończyło czynność, zadanie.
4. Odległość celów działania, zakres obowiązków i system kontroli dostosowane do wieku dziecka (tzn. w wieku przedszkolnym nie tylko kontrola ale także pomoc poprzez współdziałanie)
Wskazówki do pracy indywidualnej z dzieckiem nadpobudliwym
– izolacja od wielobodźcowego środowiska
– spokojna, ciepła atmosfera w rodzinie
– jasny i konsekwentnie przestrzegany system reguł i zasad rządzących życiem dziecka
– pomoc w porządkowaniu świata (segregowanie, układanie przedmiotów)
– pomoc w kończeniu czynności wykonywanej przez dziecko, zanim przejdzie do następnej
– ukierunkowanie aktywności ruchowej umożliwiającej odreagowanie napięć oraz zajęcie się czymś w sposób uporządkowany
– załatwianie wszelkich problemów związanych z dzieckiem w momencie jego wyciszenia.
Jeżeli zauważyłeś tylko niektóre symptomy nadpobudliwości - nie martw się Twoje dziecko nie jest nadpobudliwe, a zastosowanie w/w wskazówek pomoże Wam łatwiej wychowywać swoje dziecko.
