Dzieci uzdolnione, wykrywanie ich uzdolnień i opieka nad nimi, to coraz bardziej aktualny problem dla rodziców, wychowawców oraz dla samych zdolnych wychowanków. Naukowcy badający problem inteligencji i uzdolnień twierdzą, że każde zdrowe dziecko jest potencjalnie zdolne, trzeba mu tylko stworzyć warunki umożliwiające rozwój owych zdolności oraz odpowiednio pobudzić je do aktywności intelektualnej.
Każde dziecko przychodząc na świat jest wyjątkowe i każde przynosi ze sobą ogromny potencjał, bagaż możliwości miedzy innymi i zdolności. Zdolności te możemy podzielić na:
· Zdolności kierunkowe to te, które wiążą się z określona sfera aktywności: zdolności plastyczne, muzyczne, taneczne. Zdolności te obserwujemy u małych dzieci.
· Zdolności ogólne to te, które pozwalają uczyć się w zakresie wiedzy teoretycznej. Dzieci o takich zdolnościach wykazują lepsza pamięć, dużo wcześniej niż rówieśnicy chodzą, mówią, czytają a także posiadają umiejętność posługiwania się wcześniej opanowanym materiałem.
· Zdolności twórcze przejawiają się w umiejętności tworzenia rzeczy nowych. Większość czynności małych dzieci ma charakter twórczy, przy czym aktywność owa jest twórczością subiektywną. U małych dzieci możemy, także zaobserwować zdolności przywódcze, dzieci takie mają ogromny autorytet, posłuch wśród rówieśników. Inne dzieci próbują „doganiać” dzieci zdolne lub je naśladować. Stają się wzorem dla innych dzieci.
Już w wieku przedszkolnym możemy zaobserwować wyraźne sygnały świadczące o ponadprzeciętnych możliwościach niektórych dzieci.
Najbardziej widoczną różnicą charakteryzującą dzieci zdolne od pozostałych jest:
-
Dociekliwość, ciekawość świata;
-
Doskonała pamięć
-
Łatwość wysławiania się, bogate słownictwo;
-
Koncentracja, podzielność uwagi;
-
Bogata wyobraźnia;
-
Posiadanie pasji;
-
Logiczne myślenie;
-
Oryginalność, giętkość i płynność myślenia;
-
Kreatywność – innowacja, twórcza postawa;
-
Wrażliwość
-
Skłonność do dominacji;
-
Indywidualizm.
Co możemy zrobić, aby pomóc dziecku zdolnemu?
-
budować w nim poczucie własnej wartości tj: CHWALIĆ, NAGRADZAĆ, NIE WYŚMIEWAĆ, CIESZYĆ SIĘ Z DZIECKIEM NAJMNIEJSZYM SUKCESEM;
-
przekonywać, że warto spróbować tj.: ZACHĘCAĆ, CHWALIĆ ZA WYSIŁKI NIE ZA EFEKTY; DAWAĆ OKAZJĘ DO RÓŻNORODNEJ AKTYWNOŚCI;
-
uczyć kreatywnie myśleć tj.: „NIE MA GŁUPICH PYTAŃ…”
-
uczyć dziecko konfrontowania swoich problemów z innymi tzn,: POZWALAĆ DZIECKU SPOTYKAĆ SIĘ Z INNYMI DZIEĆMI POZA PRZEDSZKOLEM.
Powinniśmy jednak pamiętać, że nawet bardzo zdolne dziecko jest przede wszystkim dzieckiem i potrzebuje dużo czasu i przestrzeni, aby rozwinąć się jako osoba. Pamiętajmy także, iż dzieci muszą się doskonalić nie tylko intelektualnie, społecznie, ale i emocjonalnie. Musimy również pozwolić dzieciom zdolnym popełniać błędy by także na nich mogły się uczyć.
